Hicrî 4. yüzyılın siyasi rekabet ortamında ve ehli rey ve ehl-i hadis gibi akımların teorik mücadelelerinin hâkim olduğu bir dönemde yaşayan Malatî, fıkıh, mezhepler tarihi ve kıraat ilimlerinde öne çıkmış bir âlimdir. Haberî sıfatları ele alma tarzı ve dinî hususlarda akla başvurmaya karşı takındığı tavırla ehl-i hadis ekolüne mensup olduğu anlaşılan Malatî’nin günümüze ulaşan tek eseri, mezheplere dair görüşlerini kaleme aldığı et-Tenbîh’idir. Malatî bu eserinde Şîa başta olmak üzere Hâricîlik ve Kaderiyye gibi mezhepleri, sert bir üslupla irdelemiştir. Ayrıca mezhep ihtilaflarına konu olan, Allah’ın sıfatları, akıl-nakil ilişkisi ve kader bahislerindeki görüşlerini de bu eserde ortaya koymuştur. Bu çalışma, Malatî’nin et-Tenbîh’i bağlamında, onun İslâm düşüncesindeki yerini ve ilmî kişiliğini ele almaktadır. Malatî’nin Haşviyye akımından sayılmasına sebep olan ithamları da tartışan çalışma, dönemin mezhep temelli ihtilaflarına da ayna tutuyor.
