Mehmet Dağınık’ın şiirleri hüzün, sevinç, keder, kıskançlık, ümitsizlik, özlem, ölüm ve özellikle aşk gibi duyguları yansıtmakta oldukça zengindir. Onun ifade biçimi başlı başına lirizmdir. Şiirleri saf şiir anlayışında, girift ve kapalı bir yapıdan uzaktır. Ruhun derin sarsıntılarını bile oldukça açık bir duyuşla anlatmaktadır.
Kıskanırım söylemeye güzelliğini senin
Korkarım kimse seni, benim gibi sevmesin
Şiirlerindeki sevgili genellikle “Leyla” dır ve Divan şiirine yakın bir “sevgili” anlayışından da bahsedilebilir. Bu bağlamda da sevgili ve âşık arasındaki ilişkide coşkuyu artırmak için Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin gibi Türk Halk Edebiyatı’nda yer alan hikâyelere gönderme yapmıştır.
Sevda sarhoşuyum ben, mey bana ne yapacak?
“Leyla” diyen bu gönlüm elbet Hakk’a tapacak.
Karşılıksız aşkın kara sevdaya evrildiği ıstıraplı duygular da oldukça baskındır. Böylelikle de insana duyulan aşkla ilahi aşk kavramlarını beraber kullanarak aşkın çok katmanlı yapısını işlemiştir.
