Dünyam yanıyordu ve onu ateşe veren kıza takıntılıydım.
Kanlı eklemlerim ve ayaklarımın altındaki cansız beden bunu doğruluyordu: Penelope Price benim ölümüm olacaktı.
Centilmen görünüşüm artık bir hatıradan başka bir şey değildi.
Günahlarım bir mürekkep lekesi misali gömleğime sızıyordu.
Onu terketmeye çalıştım. Ama yapamadım.
Onun hayatını söndürmeye çalıştım. Bunu da yapamadım.
Bu yüzden benden geriye kül ve közden başka bir şey kalmayana dek alevlerin içinde yavaş yavaş dans edecektik.
Sadece o gittiğinde Anka kuşu gibi yükselecektim.
Sorun şuydu ki, onu asla bırakmazdım.
Hayır, benden kaçmak için çok çok uzaklara koşması gerekecekti.
Eğer ona gerçeği söylersem belki de anlayacaktı:
İsimsiz Günahkârlar Yardım Hattı'nın sahibiydim.
Ve yaptığı her aramayı dinlemiştim.
