“Sahne tozunu yutmuştuk bir kere. Tiyatro hep hayatımızda olacaktı.”
Nefes sessiz, sakin, kendi hâlinde bir çocuktu. Ta ki şehre taşınana kadar! Anne ve babası artık hep çok meşguldü. Yeni arkadaşlar edinmek ve şehirdeki hayata uyum sağlamak sandığından daha zor görünüyordu.
Ama sonra öğretmenleri harika bir fikirle geldi: Sınıfça bir tiyatro oyunu sahneleyeceklerdi!
Tiyatronun büyüsü, Nefes’e sadece bir rol değil, aynı zamanda yeni dostluklar da kazandırabilecek mi?
Kendini tanıma, farklılıklarımıza rağmen bir ekip olabilme ve tabii ki tiyatro hakkında sıcacık bir hikâye…
