Kalp, beyin, rahim… Bu üç organ aynı kadında olmayabilir. Organlar tam olmazsa sorun olur mu? Romanda bu üç organın farklı birliktelikleri konu olarak işlenmektedir. Ana karakter kendini zeki bulmakla birlikte bir zamanlar yanlış bir kararla yaptırdığı “rahim boşaltmayla” kalbini kaybettiğini düşünmektedir.
Kitabın bir yerinde şöyle denir:
Rüyasında Nesrin, Mesut’a dertleniyordu:
“Biliyor musun Mesut? Bizim ailedeki kadınların eksiklikleri bile bir tuhaf. Annem beyinsiz, kalpsiz ama rahimli. Ben beyinsizim, rahimsizim ama bir kalbim var. Bak. Pıt. Pıt. Zülal ise beyinli, rahimli ama kalpsiz. Hiçbirimiz tam vücut değiliz…”
Zülal’in bir erkek karşısında tam olma şansı yoktu. Yeniden yapılanması lazımdı ve bu da ancak bir çocukla olurdu. Bir çocuk karşılığında kalp kazanacağı takıntısıyla çocuk istiyordu Zülal. Tamamlanmak için istiyordu. Beynini kullanıp rahmini dolduracak ve orayı boşaltırken kalp kazanacaktı. Frankenstein olan kendisiydi.
