"Sen saçlarını arkanda toplayıp beline kadar örmekten vazgeçmeyecek misin?" diye sorduğumda bana bakıp gülümser, gözleri bir şeyi anlatmak istercesine ışıldar, sonra benden öte bir noktaya dalıp giderdi. Düğümlenmiş suskunluğunu çözmek o dakikadan sonra bana düşerdi hep. "Biliyor musun kısa saç sana çok yakışır!" dediğimde yanıt vermezdi. Biraz da ben inadına söylüyordum böyle, çünkü bu haliyle de güzeldi. Asıl istediğim benden gizlediği bir sırrı, sanırım bu sır onun geçmişi ile ilgiliydi, anlatmasıydı. Gülümsemesinin ardından bakışlarına bir hüzün çöker, ben de sorduğuma pişman olurdum. O hüznü çok iyi tanıyorum ben. Bizim yaşıtlarımızın çoğunun yüzünde vardır ve çocuklarından bir şeyler anlatır...
