Tam yüzyıl evvel 1908’in sonbaharında raylar üzerinde gıcırdayarak ilerleyen tekerlek sesleri bir kutlu yolculuğun başladığının da habercisiydi. Umuda uzayan raylar, yep yeni heyecanlara ve buruk sevinçlere vesile olmuştu. Osmanlı’dan ümidin kesildiği, koca coğrafyanın en insafsız saldırılarla kuşatıldığı dönemde bir padişahın çırpınışı ve bütün bir islam dünyasının himmetiyle“rüya” denilen demiryolu bitirilmişti. Vagonların yola çıkışı,surrenin trenle gönderilişi, bitti tükendi denilen bir devletin adetayeniden şahlanışının da göstergesiydi.
Bizzat padişahın himmetiyle başlayan ilk faaliyet, zamanla çığ gibi büyümüş, İran’dan Amerika’ya; Hindistan’dan Cezayir’e; Orta Asya’dan Mısır’a; kadar bütün Müslümanları kuşatan bir yardım yarışına dönmüştü. Hattın bitmesine, Osmanlı’nın bölgeden çekilmesine ve demiryolunun türlü entrikalarla bombalanmasına rağmen dünyanın çeşitli yerlerindeki Müslümanlardan hâlâ yardım gelmekteydi.
100. yılında Hicaz Demiryolu’na küçük bir vefa maksadıyla kaleme alınan bu eser, devasa bir projenin günümüz insanınca bilinmesi için yayımlandı. Her şeyin bitip tükendiğinin sanıldığı bir anda aslında her şeyin yeniden başlayabileceğini göstermek için.
