Çocuk ıhlamur çiçeği topluyordu.Ezan vakti bahçede bir kuş uzun uzun öttü. Çocuğun çok işi vardı o an; başını kaldırıp kuşun hangi ağaçta olduğuna bakamadı. Annem geldi, dedi çocuk.Ayağa kalktı sonra ve gözü yaşlı kuşu aramaya koyuldu. Ulu servi ağacı “gel” dedi çocuğa.Çocuk annesinin yıllar önce diktiği ulu servi ağacına sarıldı.
Gözlerini kapattı o an. Servi ağacı anne ve babasının hikâyesini anlattı ona. Evden uzak kaldığı zamanlarda bu evde yaşananları. Burnunda reçine kokusu, annesinin söylediği türküleri fısıldadı kulağına ağaç. Dallarda kuşların kanat çırpışları duyuldu birden. Biliyordu anne, baba ve Engin abisi yeşil bir cennet kuşu olup eve gelmişti. Sonra akşam ezanı okundu.
Çocuk gözleri kapalı dinledi.Gözlerini açtığında gece her şeyi içine almıştı. Servi ağacından küçük bir kuş havalandı o an. Yemyeşildi. Anne, dedi çocuk. Anne, baba, Engin… Yeşil cennet kuşu, gökte uçtu, uçtu, uçtu.Çocuk bakakaldı ardından. Yetişemedi peşinden.
