Papatya’m! Güzel çiçeğim… Sevdanın soğuk kadını!
Senin ellerin uzanmaz yıldızlara, gökyüzünün şefkatini bilemezsin. Sanırsın ki gök sadece siyahtan ibaret! Sen, semadan süzülen renkleri göremezsin. Oysa rengârenk yağar benim göğsüme, her bir renkte ayrı bir hüzün doldurur. Sonra söylenirim kendi kendime: Ey gönül! Devayı göklerin de sahibinden dile, yürekten bir seslen, elbet O, olmazları da oldurur…
Kabul olması gereken tüm dualarınızın kabul olması dileğiyle...
Arif Kılıçer
