Bütün suretler kayıp! Dokunuyorum. Her fotoğraf kendi anlamında kayıp, anlamları kendilerinde saklı. Kimse benim varlığımla varolmamış ama hepsi benden bir parça. Her parça benim gibi. Acı bana has değil, bütün suretler kendi acısına gömülmüş. Kim daha mutlu, kim daha mutsuz. Terazi yok ölçemiyorum.
Serpil Güntay, kurgu olan Kırlangıç Döngüsü kitabında, insanı ruh ve beden olarak ikiye ayırmış, ruhla beden arasında bir yolculuğa çıkarmıştır.
Kayseri doğumlu olan yazar, medeniyetlerin başkenti, kadim bilgilerin toprakları dediği Anadolu’nun dünyanın ışığına yansıttığı ve insanlığı bu ışığın aydınlatacağı vurgusunu yapmaktadır.
‘’İnsan ateşin kendisidir. Hem yanar, hem yakar…’’
‘’Dibi görünmeyen bir uçurumun kenarındayım. Burası benim sonumun başlangıcı. Hissediyorum. Bitti dediğim yerde başlayacak hayatım…’’
