Yaşamak, adım adım...
Yürümek, bir amaç... Yaşamak, bir çaba...
Hüseyin Kıran’dan dallı budaklı, karmakarışık, hesaplanamayan etkilere açık belirsiz bir bütünü yalın parçalara ayıran, adım adım anlayan-anlamlandıran vurucu bir anlatı: Yürümek, bir yere varmak, o yerle tamamlanıp bir bütünün içinde var olmak –ya da yok olmak– mümkün mü?
“Yürümek sanıldığı gibi bir hedefe ulaşmaya yaramıyor. Nitekim bunun için bir hedefinin olması, senin kendine bir hedef oluşturman ve artık orayı varılacak bir
hedef haline getirmen değil, bu hedefin, hedef olarak adlandırılan yerin seni çağırması, istemesi, kendine çekmesi ve eğer ulaşılabilirse artık bir hedef olmaktan çıkması ve seni kendi parçası kılarak yerleşeceğin yer olması, yerin olması, senin yerinin orası olması gerekiyor.”
