HER KALP KENDİ KIYAMETİNİN YUVASIDIR.
Vera, amcasıyla birlikte büyüdüğü hayatın içinde aslında her gece bir başka yalanın kolları arasında uyuduğundan habersizdir. Bir akşamüstü karanlığında, kimsesiz bir gölgenin hayatına girmesiyle birlikte uçurumun kıyısındaki hayatı uçurumun dibine doğru yuvarlanmaya başlar. Vera için artık geri dönülmez olan o yolun adı Pusat’tan başkası değildir.
İki kırık kalbin kendi karanlığında ışık aramasıyla başlayan hikayelerinde, aslında onları hiçbir ışığın beklemediğini çok sonra fark edeceklerdir. Onlar için karanlık, tek yoldur.
Ve her kalp, kendi karanlığının içindeki kıyamette yok olup gitmeye mahkumdur.
“Kalbinin derinliklerinde büyüttüğün karanlık, gün olur seni yutar, gün olur başkasının önüne atar.”
