Tanrı’ya bırakıyorum önceden sana bahşettiğim tüm hislerimi.
Bilirim hiçbir teselli kendime sahip çıkamayacak artık.
Güzelliğin ruhtan geldiğini anladığımdan beri makyaj yapmadım.
Kimseyi oraya ulaştırmadım.
Birkaç kuş cıvıltısı, ayın denize yansıması dışında
hiçbir şey ruhuma dokunmadı da.
Onu kandırıp kirletmeyi nasıl becerdin?
Ruhum kocaman bir yalan olan sesinle kirlendi.
Sen de babam gibi.
Pişman kal.
Tanrı’dan başkası öpemez artık beni.
Sen bunları okurken ben çoktan yaşamış olacağım satırlarda.
İstediğim; hayatın bir yerinde, hayatımı tutabilmendi avuçlarında.
Artık somutlaştırdığım acılarıma dokunabilirsin sayfa aralarında.
