Bazı Romeolar ölümü hak eder.
Bunun, gösterişli bir sosyete balosunda verilmiş zararsız bir öpücük olması gerekiyordu.
Yakışıklı bir yabancıyla yaşanan gizli bir kaçamak.
Ama adaşının aksine benim Romeo’m aşkla değil, intikamla besleniyordu.
Onun için ben bir piyondum. Bir maşa. Rakibinin nişanlısı.
Benim içinse o, zehirlenmeyi hak eden bir adamdı.
Evlenmeyi reddettiğim karanlık bir prens.
Kaderimi kabulleneceğimi sanıyordu.
Oysa ben o kaderi yeniden yazmayı planlıyordum.
Benim hikâyemde Juliet ölmeyecekti.
Romeo mu? O, kesinlikle yok olacaktı.
