Hayat! Ben de seni dost sandım. Gençken; el freni mi çektin, Yetmiyormuş gibi hep önüme geçtin. Yaşlandım; geldim mezar kıyısına. Ne malsın sen, Şimdi de çaktırmadan arkamdan iteklersin.
İbrahim Tepecik 17 Mayıs 1968
