Benim çabamın gerçeği (Hakk'ı) en üstün değer saymak olduğunun bilinmesini isterim. "En üstün değer arayış" vakıasının hayatımıza girebilmesi için onu paylaşabilme çabası da benim çabamdır. Şiir alanındaki çalışmalarımın verdiği sonuçlardan öğrendim ki, gerçekliği bulunmayan hiçbir işaret, insanlarda karşılığını bulmuyor. Düşüncelerin sağlamasını yapabilmenin de benzer bir tarafı olduğu görüşündeyim. Yani hem gerçek olanı, hem de paylaşılabilir olanı biri diğerini yaralamadan dışa vurmakla sahici düşüncelere sahip olabilir, sahiden insan kalabiliriz. Sahiden insan, sahici düşünceler... Sahici düşüncelere ulaşmak için neden çaba harcamalı? Bizim dilimizde düşünceli insan, "tasalı" insanı ifade eder. İnsanlık durumumuzun kaçınılmaz kıldığı tasayı hesaba katılır önemde sayıyorum. Yoksa insanlar arasında ayrıcalıklı bir konuma varmanın bir aracı olarak düşüncenin yarar değil zarar kaynağı olduğuna hiç şüphem yok.
Düşünceye atılmış insan, yalnızca düşünceye doğru bir hamle yapmış değildir; o, aynı zamanda düşünceye fırlatılmıştır. İnsanın düşünceyle bağlantısını onun kaderi tayin eder. Bu sebepten düşünceye atılmış olmak, ne yerinmek için, ne sevinmek için bir vesile sayılmalı.
