Mevlânâ çocuklarla çocuk olmayı bilen biriymiş ve çocukları çok severmiş. Çocuklar, sokaklarından geçen Mevlânâ’nın, şakacıktan etrafını çevirerek “Artık bizim esirimiz oldun, kurtuluş yok” demişler. Mevlâna gülümseyerek teslim olduğunu bildirmek için ellerini kaldırmış, onların bu oyununa katılarak:
“Vah bana, Esir düştüm” demiş. Üzülmüş gibi yaparak: “Peki kurtulmam için ne yapmalıyım?” diye sormuş. Çocuklar da gayet ciddî bir şekilde: “Fidye verirsen seni serbest bırakırız, yoksa esir kalırsın!” demişler. Hz. Mevlânâ üstünü başını yoklamış, cebindeki cevizleri çıkarmış ve: “Bunları versem kurtulur muyum?” diye karşılık vermiş. Çocukların da amacı hediye olduğundan, cevizleri alıp Mevlânâ’nın yanından ayrılmışlar. Mevlânâ onların ardından gülümseyerek şöyle demiş: “Tıpkı Yusuf peygamber gibi ucuza gittik.”
