Sandro, Prenses ve ben… Aslında pek anlaşacak tipler değildik. Ama şartlar bizi buna zorladı. Ailelerimiz bir süredir bizimle ilgilenmiyorlardı. Sanki hiç yokmuşuz gibi davranıyorlardı.
İşten arta kalan zamanlarını parklarda, mağazalarda, eğlence mekânlarında geçiriyorlardı. Temiz bir giysimiz kalmamıştı. Kimse bize yemek hazırlamıyordu. Kimse bize sevgi göstermiyordu.
Bu yetişkinlere neler oluyordu böyle?
Bir gün, Sandro, Prenses ve ben, bu gizemi çözmeye karar verdik. Ben kim miyim? Sınıfın arka sırasında oturan, gözlüklü, bereli çocuk… Adım Kurt. Babaanneme göre Kurtçuk...
Siz adıma güledurun, dev kurbağalar, sürüngenler, yapış yapış yeraltı geçitleri arasında keşfettim gerçeği. Ve, övünmek gibi olmasın, ben Kurtçuk, geçen perşembe dünyayı kurtardım.
