Bengi Dönüş Aynının Tekrarı Değil, Olumlananın Geri Dönüşüdür.
Nietzsche, Deleuze’ün yeni bir düşünce imgesi yaratma idealinin, Spinoza ve Bergson’la birlikte temel dayanaklarından biridir. 1965’te yayımlanan bu kitap, anlaşılır diliyle hem Nietzsche’nin delilik ve ihanet tarafından gölgelenen felsefesini tekrar keşfetmeye olanak tanıyor hem de Deleuzecü yeni düşünce imgesine ilişkin ipuçları sunuyor. Ayrıca Nietzsche’nin temel kavramlarına ilişkin yanılsamaları eleştirel bir okumayla gidermeye çalışıyor: Bengi dönüş aynının tekrarı değil, olumlananın geri dönüşüdür; güç istencinin gücü istemekle bir ilgisi yoktur, o etkin kuvvetleri tepkisel kuvvetlerden ayırmaya yarayan bir seçim ilkesidir; üstinsan tarihsel bir momenti değil, tarihüstü bir dönüşüm figürünü ifade eder… Ve belki de kitapta altı çizilen en büyük Nietzscheci ders, düşünürün, üstün değerlerin taşıyıcısı değil, bir yaratıcı, yasa koyucu olduğu yönündeki derstir.
