Devleti var eden dışsallık, aynı zamanda devlete mahkûm olmadığımızın apaçık bir kanıtıdır da. Öyleyse, anımsama süreci kendi başına bırakılmayacak kadar ciddidir. Anımsamanın kendi mekanizmasından öte, kimin, neyi, nice anımsadığı önem kazanmaktadır. Madem ki bu önemlidir, o hâlde tek bir çözüm yolu vardır Platon için: Anımsamayı akla tâbi kılmak, bir eğitim konusu hâline getirmek! O da bunu yapmaz mı zaten? Anımsama bir eğitim ve yazı konusu hâline getirilerek unutuşun hizmetine koşulur. Zaten her sınıf unutmak istemektedir! Yönetilenler, yönetici sınıfla kurdukları ilişkide üreyip duran şimdiki zamanı, yönetici sınıf ise, yönetilen sınıflarla şu anki ilişkilerinde yaşayan geçmiş zamanı unutmak için anımsamaya yöneldiğinden.
