Yıl 1993… Sivas kentine sazıyla, sözüyle, oyunuyla, semahıyla, kitabıyla gelerek “Pir Sultan Abdal” şenliğine katılan onlarca sanatçı, kenti bir şenlik yerine çevirdi. Buriciye Medresesi’nin kalıntıları arasında imza günleri yapılıyor, yeni açılan kültür merkezinde söyleşiler düzenleniyordu. Herkes mutluydu, herkesin içinde taşradaki sanatseverlerle buluşabilmenin sevinci vardı. Behçet (Aysan) “Hayat buralarda” diyordu salonu dolduran izleyiciye bakarak. Tarih 2 Temmuz’du ve Aziz Nesin, etkinliğin onur konuğuna yakışır biçimde salona her girdiğinde alkışlarla karşılanıp, çıkışlarında da ayakta alkışlarla uğurlanıyordu. Hepimiz gölgesinde kalmıştık; ancak bu gölge bizi de aydınlatan bir gölgeydi.
Ertesi gün kıyametin kopacağını bilmiyorduk.
