Bahar Gerçek Doğru, "Gündedün" hikâyelerinde belleğe yapılan özlem dolu yolculuğu bugünde varolmaya çalışan insanın direnciyle sınıyor. Bambaşka hayatların içinden çıkıp gelen öykü kahramanları,unutmayı seçtiklerimizle hatırlamaya cesaret ettiklerimiz arasındaki boşluğa kendiliğinden gelip yerleşiyor. İnsan hafızasının seçiciği ve hatırlamanın gücüne dair öyküler okurken kendinizi renkli bir ‘’hayatlar’’ geçidinin içinde buluyorsunuz. Yazar sustuklarımızı söze dökerken okuyucuyu adeta kendi aynasından yansıyan samimi ve büyülü suretler karşılıyor. Hayatın izlerini bazen gecekonduda yaşayan bir genç kızın umutlarında bazen sakura zamanı Japonya’dan yola çıkan bir dost mektubunda bazen de bir camın ardından yaşamı izleyen yalnız bir kadının kalabalığında sürüyorsunuz. Öyküler satır aralarında hepimizin bildiği o eski şarkıları uzaklardan fısıldarken arkamıza dönüp bakma cesareti veriyor. Gündedün belki de en çok okuyucusunu samimiyetle umuda çağırıyor.ene çağırıyor. İlkini Yitirmiş Sevda, günahın esrikliğinde, yalnızlığın evinde, kendini yeni baştan yaratanların mısraları.
