Hanenin umudu idim.
Hanem büyüdü, sürülerim çoğaldı.
Aras'tan Fırat'a olan diyarın en zengin ağalarından biri oldum.
Ki âlem beni “Beylerin sofrasına oturmuş Kösem Abbas Ağa” olarak bildi.
Yalan yok, kibirlendim ama nazardan da çok korktum.
Sırf bu yüzden zenginliğimi bilerek az gösterdim lakin işe yaramadı.
Rus ve Ermeni belası bula bula gelip beni buldu.
Ne Köse Paşa imdat etti ne de Eyüp Bey el verdi.
İnme indi, uzattı beni yatağa.
İki ay içinde ne hanede er kişi kaldı ne de dağda bayırda sürü.
Kösem iken anılır oldum Köse diye.
Bu olanlara can mı dayanır.
Ben ölürken hanem öksüz bir sabiye kaldı.
