Doğrusu şu ki sizi sevdiğimden emin değilim. Çünkü çoğunuz yüzünüzde beliren kişiye benzemiyorsunuz. Benimle onun arasında duruyorsunuz ve bu yüzden birbirimizi işitemiyoruz. Bırakın da birbirine açık bu iki insan konuşsun, hakikate yaklaşmanın birçok yolundan birini keşfetsin ve yürüsünler. Siz yeter ki bu yolun üstünde ayaklarımıza batmak için bekleyen dikenler olmayın. İşte annem de kayboldu. Çünkü annemin yüzünde gerçeği örtbas eden başka biri yok. Sadece bir kişi olarak bakar, bir kişi olarak düşünür ve bir kişi olarak görür.
Uzayan Gölgeler’de Emine Batar, yüzümüzü gölgeleyen ne varsa işaret ediyor. Bir başka yüzün aynasında yıkansın diye, bir başka sesin suyunda durulsun diye, tertemiz kelimelerle insanı hatırlatıyor okurlarına.
