Gidebileceğim en uzak yer kalbinin en ıssız köşesiydi.
“Kırılgan bir baharın yazını aradığı gecelerde başladım seni yazmaya. Önce birkaç dörtlük satırlar, ardından doldu sayfalar. Her sayfada bir ilmek aşk, her sayfada senden sonra unutulmaya yüz tutmuş çocukluğum, hatıralarım ve sen; birbiri ardına sıralandı mazi. Seni dokudu kalemim. Özlerken yazdım, yazarken özledim bir nevi. Özledikçe yandım ve yine yazdım. Sonra saman kâğıdı bir zarfın içinde biriktirdim yangınlarımı.
Ne zaman özlesem, bir sayfa daha sen ekledim, yazdıkça sevdim. Sonra dönüp tekrar okudum, adına AŞK dedim.”
Bu kitap sana…
Yüreği burkulan, canı yanan, yarıda kalan sana.
Dile getirilmeyen yarım kalmışlıklara...
“Bir kadın, bir kalem, bir yürek... evrenden insana, yürekten yüreklere... sadece bildikleriyle değil, yaşadıklarıyla okuru bir yerden bir yere sürükleyen cümleler... son zamanlarda okuduğum en 'samimi' kitap.”
-Aret Vartanyan; İnsanız Ayıbı Yok, Gitme Zamanı, Çırılçıplak Aşk’ın çoksatan yazarı
“Yalnız ve yorgun ve yanılgılarla savrulmuş yüreklerimizin sığınacak bir limandan başka neye ihtiyacı olabilir? O liman işte "Kaç Gibi Özlersin?" Sakin esintisiyle yüreğimizi okşayan sağlam bir liman hem de...”
-Caner Yaman; Aşıktım Hatırlamıyorum, Unutamadım ve Sonrası Yok’un çoksatan yazarı-
