En sevdiğini kaybetmenin acısını küçük yaşlarda deneyimleyen Hakan, hayatta kalabilmek için tek bir düşünceye sığınır: "Çok seversen kaybedersin, o halde çok sevmemelisin." Böylece duygularını zihninin en derinine gömer ve üzerine, etiketlerden oluşan gösterişli bir bina inşa eder. Başarılı Psikiyatrist kimliği ve standartlarına uygun bir evlilik hayatıyla her şey kontrolü altındadır. Ta ki o karşılaşma anına kadar… Yıllarca emek verdiği, güvendiği o bina çökmekte ve enkaz altında çok şey kalmaktadır. Böylece Hakan, bir anda geçmişinin ara sokaklarına sürüklenir. Diyarbakır’dan başlayan bu yolculuk, önce İstanbul’un hışmına uğrayıp oradan Tunceli’ye, Munzur’un soğuk sularına varır. Burada geçmişiyle hesaplaşıp acısına sahip çıkmayı öğrenmeli; ışıklarını açık tutmak için önce içine, sonra toprağa kulak vermeli. Belki o zaman zihninin geç kalmış çığlıklarını dindirebilir, belki de o zaman güvercinini uçurabilir. Zengin dili güçlü mekân tasvirleri ve şiirsel anlatımıyla okuru sürükleyecek olan bu roman, bir psikiyatristin kaleminden akıl ve delilik arasındaki ince sınırda akan derin bir içsel yolculuk hikâyesi…
