Kendimden emin isem, başkaları beni, kendimle ilgili tereddütte düşüremez.
Kendime ne kadar çok yetiyorsam, başkasından o kadar az şey beklerim.
Yarattığım kaygıları gidermek için, mutluluğumdan çalarım.
Neler yaşarsam yaşayayım, bunlar benim insan olmam ve insan olduğum için değerli olmam gerçeğini değiştiremez.
Olaylar beni üzmüyor, onu yorumlama şekli beni üzüyor.
Hakkımdaki olumsuz yargılar, benden bir parça taşımadığı sürece anlam bulmaz ve beni üzemez.
Kendimden memnun olamadığım sürece kimseyi memnun edemem. Kendimden memnun olduğumda ise, zaten kimseyi memnun etmek zorunda hissetmem.
Kendi gerçeğimden kaçarsam, bir yalan içinde yaşarım.
Eğer kendimi üzebiliyorsam, mutlu da edebilirim.
Kişiliğime yapılan eleştirileri yok sayarım.
