Birkaç dakika içinde karar vermemiz gerekiyor. Hakan da ben de ağlıyoruz. Bir anne ve babanın içinde bulunacağı sayılı en kötü durumlardan birinin içindeyiz. Deniz ameliyat olmayacak. “Olmasın.” diyoruz. Üç buçuk yıl önce, uzman radyolog “Evet, kanser…Hayatınızda yeni bir dönem başlıyor artık.” dediğinde Hakan’la birbirimize sarılıp ağladığımız an ile bu an arasında bir karelik zaman var sanki. Arada hiçbir şey yaşanmamış gibi… Biz Deniz’le ilgili bu kararı sadece birkaç dakika düşünerek aldık. Ağlayarak, yine birbirimize sarılarak…Yaşadıklarıma hâlâ inanamıyorum bazen. Hayatı hep tribünden izliyordum, dokunulmazlığım vardı sanki hep. Böyle bir şey ancak başkalarının başına gelebilirdi, çok ağırdı çünkü. Ama gerçek bu değil. Ben sahanın tam ortasındayım.
