Mumi Vadisi’nde kış. Her şey sessiz ve hareketsiz çünkü Mumiler kasım ve nisan ayları arasında kış uykusuna yatıyor. Ancak aniden beklenmedik bir şey olur: Ocak ayının soğuk bir gününde Mumiş uyanır ve bir daha uyuyamaz. Mumiş ilk başta, oldukça korkar ve yalnızlık çeker, ancak yavaş yavaş harika yaratıklarla dolu yeni ve soğuk bir kış dünyasını keşfeder.
Başını yukarı çevirdi, kendine doğru nasıl alçaldıklarını izledi, gittikçe daha fazla, daha yumuşak, tüyden daha hafif. “Demek böyle oluyor,” diye düşündü Mumiş. “Ben de topraktan çıkıyor sanıyordum.” Hava yumuşamıştı. Yağan kardan başka bir şey görünmüyordu etrafta. Mumiş, aynı yazları deniz kenarında, suda yürürken hissettiği coşkuya kapıldı. Bornozunu çıkardı, bir kar yığınının üstüne attı kendini. “Kış!” diye düşündü. “Sevilebilir bir şey.”
