Bir Fransız liman kentinde gemiden inen yolcu, Almanya’ya gidecek olan treni beklerken kentin, ay ışığının aydınlattığı sokaklarında keşfe çıkar. İzbe bir sokakta duyduğu Almanca şarkı söyleyen bir kadının sesinin peşinden sürüklenince, tanık olduğu olaylar ve ay ışığının aydınlattığı sokağın dışında onu bekleyen adamın anlattığı hikâye sonucu, vicdanla umursamazlık arasında sıkışıp kalır. “Ay Işığı Sokağı” keşmekeş sokaklardan insan ruhunun kısıtlamalarına, iletişimsizliğine dair dilsel bir yolculuk.
Zweig, “Kadın ve Manzara”da kurak, çok kurak geçen bir yaz mevsiminde, susuzluktan kavrulan doğanın iç çekişlerini derin tasvirlerle anlatırken, insan ruhunun derinliklerindeki susuzluğu, bunalımı ve tutkuyu özdeşleştirerek okura, şiirsel bir öykü sunmuştur.
