Şiir çıplak bırakır
yoksa nasıl duyulur dünyanın teni
sarmaşıklara, kırbitkilerine dolanıyorum
bu, size görünmeye yeter
kuşlardan öğreniyorum konuşmayı yeniden
sindirim en hassas yeri sistemin
gaga, yutak, kursak ve taşlık
çamurlu sözcükler kusuyorum sürekli
siklon B, kansız ölüm
ağaçlar yeşerirken ölmeye yürüyenler vardı
alacakaranlıkla doluyordu dolmaz sandığım boşluk
tekildir, kolektif hatırlamaz hafıza
özne miyim nesnesi mi kimin
sesimi bozuyor bu iç çatışma
