Derler ki, yaşanan acılar insanı öldürmezse olgunlaştırır. Diyarbakır Cezaevinde, Ordulu Mithat Öğretmen çektiği acılara ve gördüğü işkencelere dayanamadı, öldü! Ama Mithat’ın eşi Erzurumlu Nazlı, acılarla yaşamaya ve Deniz’ini bu acılardan korumaya devam ediyordu. Nazlı için geçmişte yaşanmışlıklar ve acılar; üzeri küllenmiş, için için yanan bir kor gibiydi. Bu korlu ateşin, nerede ve ne zaman alevleneceği bilinmeden zaman su gibi akıp gidiyordu. Yıldan yıla büyüyen ve okullar okuyan, bütün okulları okuyacak gibi bir tutum içinde olan Deniz’i, bu yakıcı ateşten uzak tutmalıydı Nazlı. Ama?..
