Deli bir nehirdi o. Gece gündüz hep delilikti işi. Kayalarla uğraşırdı. Altından geçtiği tarihi köprünün ayaklarıyla uğraşırdı. Gökyüzüyle uğraşırdı. Yağmurlarla, rüzgârlarla uğraşırdı. Orta yerde inatla duran kayalara çarpa çarpa en yükseklere çıkmaya çalışırdı. Uzaktan duyulan müziklere uyar, boşlukta binlerce parçaya bölünerek göğün mavisine karışırdı. Şarap gibi akardı. Kıyısında yaşlılar otururdu. Şarapçı balıkçılar. Karanlık çökünce de esrarcılar gelir yerini alırdı. Ona bakanlar öpüşür, ağlar, içer ya da dua ederdi. Deliliği iyice tutunca, herkesin üstüne sıçrama oyunu oynamaya kalkardı. Zaman gibiydi. Hiç durmadan akan zaman gibi.
