“Coşku...”
İşte tam anlamıyla buydu yaşanan... İçindeki fırtınayı başka türlü anlatamazdı kadın. Deli dalgaların sahile çarpıp gitmesi gibi... Coşku da tıpkı böyle vuruyordu yüreğine, her vuruşta ufak parçalara bölüyordu yüreğini ve birazını da giderken götürüyordu.
Ama geriye kalan o yürek öylesine yaşam doluydu ki kopup gidenleri fark etmiyordu bile. Alışmıştı bu eksilmelere.
Ölümün olduğu hayatta mucize yerleştiren ruhuma “Bir yolculuğa daha çıkalım” diyorsun.
Yolculuk, yol, yolcu... Mecburi gidişler bunlar, engel olamazsın. “Benimle ilgili değil” dedi kadın yeniden, binlerce kez dediği gibi, kaderdi bu. Ama kabul edilebilir mi kolayca?
Bir masaldır hayat; büyülü, şerbetli, zehirli tesadüflerle dolu... Tek yapman gereken kendini ana bırakmak ve tesadüflerin tadını çıkarmak. Çünkü onlarla ne kadar vaktin olduğunu bilemezsin!
