Bu kitap, dizinin öteki kitapları gibi öncelikle genç okurlar gözetilerek hazırlandı. Metin Eloğlu gibi “netameli” bir imzadan bu koşullarda yapılacak bir seçme elbette sıkıntılı olacaktı. Elimi rahatlatan, Metin Eloğlu’nun Vedat Günyol’un aynı yazısındaki saptamasıyla “‘şairane’liği ellerinin tersiyle şiirden atıp senli benli günlük konuşma dilini benimseyen Garipçi’leri de aşarak, ayıp kavramına bir doğallık, bir bağışlanırlık, hatta bir sevimlilik kazandır”mış olması oldu. Böylece, şairin ilk kitabı Düdüklü Tencere’ye adını veren şiirden, sağlığında çıkan son kitabı Önce Kadınlar’dan aldığım “Azıcık”a kadar en karekteristik Eloğlu şiirlerini rahatça seçebildim.
