“İlk öykü kitabım olan Yorgunlar’a (1960) bunca yıl sonra bir kez daha göz atınca, onun, ilk kitap olmanın –olumlu, olumsuz– bütün özelliklerini taşıdığını gördüm. O kitaptaki öykülerimden dört tanesini iyi ki yazmışım diyorum; altlarına bugün de hiç çekinmeden adımı koyabilirim. Ama o ilk öykülerle bir ilk kitap oluşturmayı keşke biraz daha geciktirseydim de, kalan öyküleri yırtıp atacak, yenilerini yazacak vaktim olsaydı, diye düşünüyorum şimdi. O kitaptan aldığım dört öyküye, yıllar sonra çıkardığım Kanayan (1973) adlı ikinci öykü kitabımdan önce ve sonra yazdığım birkaç öyküyü de ekleyince Havada Kar Sesi Var adlı bu yeni kitabım çıktı ortaya. Yorgunlar’ı yazdığım yıllar göz önüne alınca, ‘sivilceli dönem’ diyebileceğim ‘ergenlik dönemi’nin izleri öykülerde açıkça görülecektir. Bu kitabı hazırlarken, bütün bu öyküleri bir kez daha elden geçirdiğimi de belirtmeliyim.”
