Aslına ihanet eden suretler, dış gerçeklik içinde gerçekliğinden koparılmış figürler, zamanı dışlayan ve hep düş dünyasına gönderen, fotografik gerçekliği reddeden kompozisyonlar, şiirin büyüsünü resme taşıyan renk ve ışık oyunları... Avni Lifij'in, bir otoportreyle başlayan ve yine bir otoportreyle son bulan kısa ve zengin sanat yaşamındaş, simgeci, dışavurumcu, zaman zaman da akademik ve izlenimci anlayışları benimsemiş olsa da, kendine özgü biçemini, iç tutarlılığını baştan sona korumuş olduğunun işaretleri...
Ahmet Kamil Gören, 1914 Kuşağı'nın bu büyük ustasını farklı yönelimleri içinde tanıtmayı amaçlarken sanatçının yaşamöyküsünü ve biçem gelişimini yaşadığı dönemin çalkantılarından soyutlamadan, Osmanlı'nın Batılılaşma süreci ve Türkiye'deki sanat ortamının oluşumu içinde değerlendiriyor.
Avni Lifij'in yalnızca ressamlığını değil, fotoğrafçı yanını ve sanat eleştirmenliğini de ele alıyor. Lifij üzerine gerçekleştirilen bu ilk kapsamlı çalışma, sanatçının özel koleksiyonlarda, müzelerde ve aile arşivinde bulunan yapıtlarının ilk kez bir araya getirilmesiyle görsel açıdan da büyük bir zenginlik sunuyor.
