Umutlarım çalındı benim, kışın ortası odamı dolduran sobamın kızıl ateşinde, yorganımı kafama çekerken, yatağımla yastığım arasına, herkesten gizlediğim çocuksu sevgime fısıldadım, yarım kalmış senli hikâyemi. Yorganın kalınlığına rağmen, kulağımı sağır edercesine yankılanan babamın sözleri çınlattı sen dolu yüreğimi “Törelerimiz, yasalarımızdır!” diye… O an gözlerimdeki hayaline perde indi, yüreğimdeki töre korkusundan ayaklarımı karnıma topladım, ağladım, hayalin kanlı gözyaşı olarak süzüldü gözlerimin pınarından… Gözlerim sen mürekkepli kaleminle yazdı adını, yüreğimdeki sen dolu duvarıma..Umudumu çaldılar göz göre göre töreler. Yetmedi, İstanbul’un maviliklerinde tanıştığım Birşen’i mi aldılar benden… Hatırla gözlerimi sevgili, hikâyem “Bir Oğlun Babaya Sorgusu’’, dillerde yankılanan…
