Beşâirü’n-nübüvve, Hz. Peygamber’in nübüvvetinin önceki ilâhî kitaplarda haber verildiğini ifade eden bir kavramdır. Eski geleneklerin ve kutsal metinlerin çoğunda âhir zamanda gelecek bir kurtarıcı inancı bulunmaktadır. Bununla birlikte Kur’an’da böyle bir bilgi yer almamakta, bilakis Hz. Muhammed’in son peygamber ve önceki kitaplarda geleceği haber verilen kişi olduğu vurgulanmaktadır. Hz. Peygamber’in yahudilerin ve hıristiyanların beklediği son kurtarıcı olduğuna ilişkin tartışmalar, erken dönemlerden itibaren müslümanlarla Ehl-i kitap arasındaki teolojik tartışmaların ana konularından birini teşkil etmiştir.
Bu çalışmada klasik dönem açısından beşâirü’n-nübüvve çerçevesinde cereyan eden teolojik tartışmanın izi sürülmüş ve bu düşüncenin tarihî seyri incelenmiştir. Kur’an’da Hz. Peygamber’in önceki ilâhî metinlerde haber verildiğine ilişkin bilgilerin mahiyeti, tahrif problemiyle birlikte tartışılmıştır. Araştırmada beşâret konusu tarihî boyut ve Kitâb-ı Mukaddes metinleri ekseninde incelenmiştir. Yine bu çalışmada araştırmanın kapsamı dahilinde gerek İslâm dünyasında gerek diğer dinî merkezlerde yaşayan yahudi ve hıristiyan teologların Hz. Peygamber’in Kitâb-ı Mukaddes’te haber verildiği düşüncesine yönelik itirazlarına da yer verilmiştir. Konu Hz. Peygamber’in nübüvvetine delâleti açısından ele alındığı için kelâmî bir perspektifle incelenmiştir.
