Çocukların akranlarıyla ilişkilerini başka ilişkilerinden ayıran iki basit özellik eşitlik ve güç düzeyleridir. Akranlarla kurulan ilişkiler, genel anlamıyla eşitler arasındaki ilişkilerdir. Taraflar bu ilişkiden kabaca aynı ölçüde yararlanır ve katkıda bulunurlar. Ortada genel bir güç dengesi vardır. Öte yandan, çocukların başkalarıyla ilişkilerinin pek çoğu daha hiyerarşik bir yapıya sahiptir ve taraflar arasında kesinlikle eşitsiz bir durum gözlenir. Daha büyük çocuklar ve yetişkinler, özellikle de anne-babalar, önemli ölçüde daha fazla bilgiye, kaynağa ve güce sahip olduklarından, bir ilişkinin yönünü ve gerek kendileri gerekse çocuk açısından doğacak sonuçları belirleme kapasiteleri daha fazladır. Bu çerçevede, elinizdeki kitabın odak noktası da çocukların akranlarıyla kurdukları ilişkiler ve daha özelde çocukların arkadaşlıkları (akranlarla kurulan sağlam ve karşılıklı ilişkiler) olacaktır.
