Klasik Türk şiirinin en verimli dönemlerinden biri olarak kabul edilen on yedinci yüzyıl Sebk-i Hindi üslubunun etkisini gösterdiği; Nabi, Nefi, Neşatî, Şeyhülislam Yahya, Bahayî gibi kudretli şairlerin şöhret sahibi olduğu bir dönemdir. Tezkirelerde kimi bu dönem edebiyatının gelişimine katkı sağlayan kimi ise özgünlükten uzak, büyük şairleri taklit etmekten öteye gidememiş taklitçi veya bir muakkip olarak değerlendirilmesi gereken şairlerden de bahsedilmiştir. Kanaatimize göre bu ikinci sınıfa dâhil edilebilecek şairlerden biri de on sekizinci yüzyılın başında vefat eden Nikatî’dir.
