58 ya da 59 yılıydı...
Bir gece, çocuklara hikâyeler anlatıldığı saatlerde mavi bir naylon torbadan usulca çıkardığı sararmış kâğıdı oğlu Said’e uzatır Mohamed Mahrane. Küçük bir çocuk olan Said, o gece babasının geçmişini ve Cezayir Savaşı sırasında yaşananları böyle keşfeder. Cezayir Savaşı, Ulusal Kurtuluş Cephesi’nin 2. Cephesi gölgesinde Paris’ten yönetilen bir savaştır.
O andan itibaren babasının hikâyesini en ufak ayrıntısına kadar öğrenme isteğiyle yanıp tutuşur. Ama babasının çok az vakti vardır. Ansızın yitip gitmeden önce; Kabiliyelilerin Paris’in III. Bölge kafelerindeki gizli görevlerini, Paris’in çatılarındaki firarını ve peşine düşen polisleri anlatacak kadar bir zamanı olmuştur.
Said Mahrane, silahların konuştuğu o yıllardan elli yıl sonra, yok olup gitmiş bir geçmişin ipuçlarını toparlamak için son derece kişisel bir araştırmaya girişiyor. Paris’le Cezayir kenti arasında, o dönemin son tanıklarının anılarını derliyor. Cezayir Savaşı yılları Paris’inin boğucu ortamındaki gencecik babasının ve Ulusal Kurtuluş Cephesi’nin şiddet yüklü, gündelik yeraltı faaliyetlerinin görüntülerini yeniden oluşturuyor.
Cezayir Savaşı’nın pek bilinmeyen yüzü üzerine yazılmış kişisel ve etkileyici bir anlatı...
