“(…) Kıvrandılar, büklüm büklüm oldular ve çaldılar. arada bir ortaya çıkan her fırsatta temiz harmonik bir çığlık, bir gün dünyadaki tek ezgi olacak ve insanların ruhlarını neşeyle doldurabilecek olan bir ezgiye ilişkin yeni imalar taşıdı beraberinde. Onu buldular, kaybettiler, onun için güreştiler, tekrar buldular, güldüler, inlediler ve Dean, masada kan ter içinde, onlara gidin, gidin, gidin, dedi..”
