“Tanrı’nın senin için bir planı vardır ve sen ne yaparsan yap ondan kaçamazsın. Sonunda plan açığa çıkar. Sen, bu dünyaya Kafka olmak için gelmişsindir. Kapılardan içeri girememişsindir, damarlarından kan yerine zift akmıştır. Bu nasıl bir dünya, bu nasıl bir düzen diye isyan etmişsindir.
Hayat seni daima geri kusmuştur. Uzaktan, en uçtan ve yapayalnız izlemişsindir. Olmayışlara üzülmüşsündür. Öpersin ellerinden, gözlerinin içine bakarsın, sev beni, sev. Seni sever bir gün hayat, içine alır, bağrına basar. İşte bu nedenle Tanrı yakarışlarına cevap vermemiştir. Planına sadık kalmıştır, sana şah damarından da yakın durmuş, sözünü tutmuştur.
Hz. İsa çarmıha çivilendiğinde "tanrım neden beni terk ettin!" demiş midir, demişse bundandır; çünkü plandan haberi yoktur.”
Nergis Tunçil'in Âşıklar Kapısı romanı karmik ve ilahi düzeneği, kusursuz kurguyu anlatır, o kusursuz kurgu Tanrı'ya aittir. Karşılaşmalar, kitaplar, rüyalar, geçmiş yaşamlar, tarot kartları, mektuplar, zamanlar, aşklar birbirini izleyen tren vagonları gibidir.
Gerçek aşk kalbe saplanmış bir oktur, kaçınılmaz olandır, sonsuzluğa ve sadece âşıklara açılan bir kapıdır.
Her şey aşktanmış dedirtecek kadar düş, fakat aynı zamanda kalbinde yer alan öyküleriyle insanın zayıf, doyumsuz, yıkıcı yanlarını açıkça gösterecek kadar gerçek. Sıradan görünen şeylerin hiç de düşünüldüğü kadar basit olmadığını, okurun bunu en doğal haliyle keşfetmesini arzuluyor, plana dahil ediyor roman.
