Bütün Almanları büyük bir devletin sınırları içinde birleştirmek ve bu millete hakiki bir istikbalin şartlarını, yani yaşayış imkânlarını sağlamak idealimiz anlaşılır anlaşılmaz, birden bütün düşmanlarımız karşımıza dikilmişlerdi. Harp kaçınılmaz oluyordu. Bu harbi önlememiz için Alman milletinin temel menfaatlerine ihanet etmeyi kabul etmemiz lâzımdı. Temel menfaatlerimizi göstermelik bir bağımsızlık karşılığında değişemezdik. Böyle bir tutum, ceplerini doldurmak için bir takım boş formüllerle gargara yapmaya daima hazır olan, İsveçlilerin ve İsviçrelilerin işine gelirdi. Zaten Weimar Cumhuriyeti de daha fazlasını istememişti. Ne yapalım böylesine bir ihtiras (!) Üçüncü Reich'm felsefesine uydurulamazdı.
