“Kefenim kara olsun benim.
Sizinkiler hep beyaz
Yapraklarınız beyaz
Perdeleriniz, tülleriniz hep beyaz.
Dişleriniz de beyazdır sizin;
Bulutlarınız, hayatınız.
Duygularınız, kuşlarınız...
Yüzleriniz de beyaza çalar değil mi?
Benimki simsiyah olsun.
Benim gibi, kaderim gibi;
Günahım gibi, kalemim gibi, bulutum gibi...
Kara toprağa karalarımla gideyim.” diyor Sefer Yazıcı. Bazen keskin, bazen acıklı cümleleri döktüğü kaleminin mürekkebini yüreğinden damıtıyor. Dünü, bugünü, yarını anlattığı; geçmişin acısını gelecek umuduna kattığı şiirleriyle iz bırakıyor. Sevdayı, mertliği, nankörlüğü, kadirbilmezliği ve daha nicesini anlatıyor tek tek. Her şiiriyle bir hikâye, bir isyan, bir kıvılcım oluşturuyor.
