Özel hukukun en geniş dalını oluşturan medenî hukukun birincil yazılı kaynağı Türk Medenî Kanunu’dur. Türk Medenî Kanunu, kişiler hukuku, aile hukuku, miras hukuku ve eşya hukuku gibi alt dalları düzenlemeye geçmeden önce, “Başlangıç” başlığı altında yedi maddeye yer vermiştir. 1 inci madde, medenî hukukun kaynaklarını ve bu çerçevede hâkimin hukuk boşluklarını doldurmasını düzenlemiştir. Hâkimin hukuk boşluğunu doldurmak için kural koyma faaliyetine hâkimin hukuk yaratması da denilmektedir. 2 nci maddenin konusu dürüstlük kuralı (ilkesi), 3 üncü maddenin konusu iyiniyet, 4 üncü maddenin konusu hâkimin takdir yetkisidir. 5 inci madde, Türk Medenî Kanunu ile Türk Borçlar Kanunu arasındaki ilişkiyi düzenlemektedir. 6 ncı madde ispat yükünün dağılımına, 7 nci madde ise resmî sicil ve senetlerin doğruluk karinesine ilişkindir. Söz konusu hükümler medenî hukukun bütün alt dalları için genel esaslar niteliğindedir. Hattâ, dürüstlük kuralı ve hâkimin takdir yetkisini düzenleyen hükümler kamu hukukunda bile uygulama alanı bulabilmektedir. Bu kitapta esas itibarıyla söz konusu hükümler ele alınmıştır. Bu çerçevede, hak ve hukukî işlem gibi temel kavramlara da yer verilmiştir. Metinler kaleme alınırken kolay okunur ve kolay anlaşılır bir dil kullanılmaya gayret edilmiştir. Örnek mahkeme kararları konuların ilgili dipnotlarında zikredilmiştir.
