Bu çalışmanın amacı, modern Arapçada kullanılan deyimlerin yapısal ve anlamsal özelliklerini incelemek ve gerek Arapçanın öğretiminde gerekse kulanımında deyimlerin yerini ve önemini araştırmaktır. Deyimler, üç kategoride incelenmiştir. Bunlar; anlambilim (semantik), kullanımbilim (pragmatik) ve sözdizim (sentaks) kategorileridir. Ayrıca, bağlamın gerektirdiği bazı durumlarda deyimleri oluşturan biçimbirimler (morfemler), biçimbilgisi (morfoloji) ve kökenbilgisi (etimoloji) bakımlarından da irdelenmiştir. Böylece Arapçadaki deyimlerin karakteristik özellikleri, kültürel ve dilsel altyapıları, kullanım yerleri ve sözdizim özellikleri ortaya konulmaya çalışılmıştır.
Deyimler konusuna, modern Arap dili araştırmalarında pek yer verilmemiş, klasik dönemde yapılmış olan çalışmalar ile bazı bölük pörçük araştırmalar dışında üzerinde yeni çalışmalar yapılmamış görünmektedir. Dahası, yalnızca deyimleri içeren kapsamlı bir Arapça sözlük bile bulunmamaktadır. Klasik dönemde yapılan çalışmalara ve sözlüklere gelince, bunlar deyimleri atasözleriyle birlikte ele alan çalışmalardır. Üstelik klasik dönemde yapılan ve genellikle Mecma‘u’l-Emsâl, Emsâlu’l-‘Arab, Cemheratu’l-Emsâl diye isimlendirilen bu kitaplardaki deyimlerin çoğu da artık modern Arapçada kullanılmayan, terk edilmiş deyimlerdir. Bu çalışmada modern Arapçanın yaşayan deyimleri esas alındığından bahsi geçen kitaplara pek fazla müracaat edilmemiştir.
