Ya ben nefsim ile sevdim ya da nefesimi kaybettim...
Yanımızda olanlar var, bir de yaramız olanlar…
Yaşadıklarını yazmak kolaydır ama yaşayamadıklarını yazmak koskoca bir aşk ister. Gülüşünün sana özel olduğunu düşünmelisin ve bencil bir tavırla, “Bir tek bana gülüyor,” diyerek üzerine alınman gerek. Onu uyandırmaya bile kıyamamalısın ve bunu yaparken, “Öyle güzel uyuyordu ki, o an ona seni seviyorum demek, uykusunun güzelliğine yapılmış bir hakaret gibidir,” diyerek anlatmalısın.
Sanki sana ait bir parçaymış gibi, görmesen bile ağrısı dengeni, doğanı bozarmış gibi, nereye gitsen seninle yolculuktaymış gibi, ya da nereye baksan sanki o, kendini gözlerine perde etmiş gibi yazmalısın.
Anca âşıksan yaşayamadıklarını yazarsın. Ama üzerine alınmayı bıraktığın zaman âşık olarak kalamazsın.
Biz bilmeyiz, bize nedir hayırlısı; Allah bilir bizim için en hayırlısını.
