“Yeryüzünün tamamı bir insanoğlunun bir damla al kanına değmez”.
Bunu bana iki kağanlığın kağanı, İlteriş oğlu, Bilge Kağan söyledi.
Kağan’ın çakır gözlerinin feri sönmüş, saçı seyrekleşmiş, Kardeşi Köl Tigin’in ölümünden sonra, büyük bir karamsarlığa düşüp kalmıştı.
“Kardeşim Köl Tigin öldü, kaygılara düştüm. Gören gözlerim görmez oldu, eren aklım ermez gibi oldu,” derdi.
“Kendi kendime düşüncelere daldım. Bir tek Tanrı sonsuz yaşarmış meğer. İnsanoğlu ölmek üzere yaratılmıştır.”
